W roku 1822 Karol Zagórski wybudował kościół tymczasowy, jednonawowy, założony na planie prostokąta. Wnętrze kościoła było proste i ubogie.
Kościół św. Prokopa w ciągu 50-letniego używania zupełnie się zniszczył i zwrócono się do władz o zezwolenie na budowę nowego kościoła, lecz bezskutecznie. Jednak nie zaprzestano czynić dalszych zabiegów celem uzyskania zezwolenia na budowę nowej świątyni, tuż obok walącego się kościoła św. Prokopa. Wreszcie 10.05.1882 roku uzyskano zgodę na budowę nowego murowanego kościoła.
Na początku tego doniosłego przedsięwzięcia proboszcz ks. Stanisław Wespański napotkał na wielkie trudności, dotyczące usytuowania nowego kościoła. Mieszkańcy wiosek chcieli, aby kościół stanął na dotychczasowym miejscu, na placu kościelnym przy Starym Rynku. Ten projekt popierał również proboszcz ze względu na tradycyjność miejsca i bliskość plebani. Jednak kolator Jan Chryzostom Kijewski, właściciel majątku Błędów oraz mieszkańcy osady chcieli, aby kościół postawiono przy Nowym Rynku. Kolator J. Ch. Kijewski ofiarował parafii pod budowę kościoła plac, na który zaczęto zwozić materiały budowlane, chociaż wieś nie ustępowała i trzykrotnie przewoziła nocą te materiały na dawny plac przy Starym Rynku.
Ostatecznie jednak chłopi zgodzili się na budowę świątyni przy Nowym Rynku. Budowę kościoła powierzono Adolfowi Bannerthowi.
